Toch nog maar een keer kijken...
- monicamulder
- 5 jun 2024
- 2 minuten om te lezen
15 september 2023... we vliegen naar Pisa, auto gehuurd en op zaterdachtochtend gaan we naar het huis. Giovanni en Marco staan ons al op te wachten en vol verwachting liepen we door het huis. Het was nog precies zoals in onze herinnering, al zagen we wel wat meer gebreken. Het zijn eigenlijk 3 huizen, namelijk het hoofdgebouw, een soort dienstwoning en nog een ander huis in de achtertuin waar blijkbaar ook een gezin heeft gewoond. Het geheel staat op een berg en we schatten dat het perceel zo'n 100 meter naar beneden doorloopt. We lopen er een uur of drie rond en krijgen van Marco, onze geometra, een uitgebreid advies over alle vergunningen, het dak, elektriciteit en water, de omgeving, en niet geheel onbelangrijk, het kostenplaatje. Raymond vertelt dat hij mensen begeleidt naar ander werk en dat hij wellicht in Italië trainingsweken kan organiseren. Dat vinden ze een geweldig plan en de ideeën krijgen steeds meer vorm. We eindigen in een pizzeria en eigenlijk sluiten we daar de eerste deal.
In de weken erna besluiten we dat we het gaan doen, we gaan echt een Palazzo kopen waar we in de toekomst een Bed & Breakfast kunnen beginnen.
We brengen een bod uit, dat kan in Italië gewoon nog onder de vraagprijs, en dan begint het gedoe. Er blijken 7 erfgenamen te zijn en het Palazzo bestaat eigenlijk niet uit 3 huizen, maar uit 11 afzonderlijke stukjes eigendom. En dit is niet het enige, er blijken ook kapers op de kust... andere Nederlanders schijnen ook een bod te hebben gedaan, maar dat was te laag dus hebben wij snel een aanbetaling gedaan.
En dan is het stil. We dromen over Italië maar daar blijft het voorlopig bij. Tot we ineens het 'preliminary contract' krijgen en de vraag wanneer we de overdracht willen. Het wordt 7 december, de koop is rond.
You go, jongens. Fantastische trip maken jullie. En jullie kennende gaat het prachtig worden. Wij komen gauw langs.